Η Συμβολή του Βιβλίου στην Κοινωνικοποίηση του Κόσμου Σήμερα

Βρίσκεσαι μόνος σου κάπου.  Βλέπεις ανθρώπους γύρω σου, είτε να μιλάνε με τον διπλανό τους, είτε να παίζουν με το κινητό στο χέρι. Βρίσκεσαι σε μια φάση της ζωής, που το μόνο που ζητάς είναι κάποιος να σε ακούσει. Κάποιον να ακούσεις. Να έχεις μια επαφή μαζί του. Να ακούσεις μια ιστορία, κάτι συνταραχτικό, κάτι ρομαντικό, κάτι αληθινό. Στους ανθρώπους αρέσει να ακούμε ιστορίες. Μέσα από αυτές ζούμε για μια στιγμή την ζωή των άλλων.

Το ίδιο συμβαίνει και με ένα καλό βιβλίο. Το να έχεις την δυνατότητα να διαβάσεις μια ιστορία, σου δίνει την δύναμη με τις σκέψεις σου να δημιουργήσεις στο μυαλό σου μια φιγούρα, ένα τοπίο, όπως το περιγράφει το βιβλίο και να προσθέσεις ότι θέλεις εσύ. Για όσους διαβάζουν κάποιο μυθιστόρημα το βράδυ, είμαι σίγουρος ότι πολλές φορές κλείνετε τα μάτια και φαντάζεστε τις σκηνές. Πόσοι από μας έχουμε διαβάσει για τον θάνατο ενός ήρωα και έχουμε κλάψει; Τι και εάν είναι ένα φανταστικό πρόσωπο? Είναι μέρος του συγγραφέα στις σκέψεις του. Πόσες φορές έχουμε διαβάσει για μια ιστορία αντίστοιχη με την δική μας και έχουμε ταυτιστεί. Πόσες φορές ακόμα θα νιώσουμε έντονα συναισθήματα για κάποιον ήρωα που δεν υπάρχει. Και όμως. Ένα βιβλίο μας δίνει την δυνατότητα να ονειρευτούμε να ελπίζουμε να ζήσουμε. Και αν υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω; Και αν υπάρχει κόσμος που νιώθει το ίδιο πράγμα με εσένα; Πόσες φορές το χόμπι μας δεν έχει τόση απήχηση εκεί που μένουμε, με τους ανθρώπους που κάνουμε παρέα. Και αν υπήρχε στην περιοχή μας μια λέσχη βιβλίου;

Όπου ο καθένας θα μπορούσε να διαβάζει ένα βιβλίο όπως όλοι ή και ένα βιβλίο διαφορετικό ο καθένας και να μιλάει για την πλοκή του στους άλλους και το τι του άρεσε; Είτε από κοντά είτε από μακριά, στις μέρες μας πολλές βιομηχανίες όπως της μουσικής του αθλητισμού έχουν γίνει πολύ τοξικές καθώς ο καθένας προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα είτε μέσα από τα social ή γενικά σαν προσωπικότητα  που οδηγεί σε ένα πολύ διαστρεβλωμένο φαινόμενο όσο αφορά την κρίση και την άποψη του καθενός. Πνιγόμαστε από χρώματα και φωνές που δε μας αφήνουν να κρίνουμε. Ψεύτικες ζωές που με ένα κλικ αλλάζουν και πας σε άλλη ζωή. Ένα βιβλίο όμως γράφεται με σκοπό να πει μια ιστορία. Δεν κρίνει, κρίνεται. Μπορείς να το διαβάσεις και αν δε σου αρέσει να το πετάξεις. Να μην το συνεχίσεις. Δε θα γυρίσει πίσω παρά μόνο εσύ αν το αποζητήσεις.

Ένα βιβλίο όμως μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς. Να προβληματιστείς. Να έρθεις σε επαφή με τον εαυτό σου και συζητήσεις για αυτό με κάποιον. Χωρίς φώτα, χωρίς χρώματα φρου-φρου και αρώματα. Εσύ και η σκέψη σου. Και όμως, ένα βιβλίο συμβάλει στην κοινωνικοποίηση.

Σου δίνει την ευκαιρία να σκεφτείς χωρίς να επηρεάζεσαι από την εικόνα, την φωνή, την εμφάνιση κάποιου. Είναι χαρτί και μελάνι. Είναι σκέψεις κάποιου σαν εσένα που θέλει να μιλήσει. Είναι δίπλα σου και εκεί που κάθεσαι αμέριμνος να έρθει κάποιος να σε δει μαζί του και να σε ρωτήσει εάν το βιβλίο είναι ωραίο και τι λέει. Όσο ανέλπιστα μη ρεαλιστικό φαντάζει μου έχει συμβεί. Και ήταν μια αληθινή πραγματική προσέγγιση. Ενός αληθινού ανθρώπου. Κι όμως το βιβλίο μπορεί και κοινωνικοποιεί. Στο χέρι μας όμως είναι ποιος θα κάνει το βήμα να δημιουργήσει κάτι.

Αρθρογράφος: Αλιβρούβας Ιωάννης

Βιογραφικό Αρθρογράφου:

Μεγάλωσα σε ένα χωριό στην Κρήτη.  Μέσα στα βάσανα και την σκέψεις μου πάντα είχα το ερώτημα ποιος είμαι και τι σκοπό ύπαρξης έχω σε τούτο εδώ τον κόσμο. Και διάβαζα βιβλία. Να βρω απαντήσεις. Και σπούδασα να βρω απαντήσεις. Και έζησα στιγμές με ανθρώπους για να βρω απαντήσεις.

Μέχρι σήμερα με τυραννά ο λόγος ύπαρξης της ζωής μου. Όσο όμως ψάχνω , πλάθω ιστορίες είτε αληθινές είτε ψεύτικες, είτε βιωματικές είτε από ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μάχομαι για να φέρω τον κόσμο πιο κοντά. Να με γνωρίσει να τον γνωρίσω.

Να με βοηθήσει με το να μου πει τις ιστορίες του και γω να τις κάμω βιβλία να ακουστούν οι φωνές τους.  Όταν τα βράδια δε κοιμάμαι σκέφτομαι και πλάθω ιστορίες. Για μένα, για σας, για τον κόσμο. Πλάθω ιστορίες ενώ ψάχνω το νόημα της ζωής. Βρίσκομαι στην δική μου κόλαση και τον δικό μου παράδεισο. Ακροβατώ, σκέφτομαι δημιουργώ.